Tag Archives: bedicort g

Dzięki wąskim elementom i brakowi przestworów międzykomórkowych wiązki przewodzące oglądane nawet przy słabym powiększeniu różnią się od pozostałych, mniej zwartych tkanek. Dlatego widoczne są niekiedy nawet gołym okiem jako pasma, np. w liściach i w przezroczystych łodygach Balsaminaceae, a na poprzecznych przekrojach organów łatwo dostrzec ich okrągławe zarysy. Grupy rurek sitowych lub naczyń występujące osobno nazywa się niezupełnymi wiązkami przewodzącymi; szczególnie szeroko rozpowszechnione są we wtórnej tkance stałej, a mianowicie pasma naczyniowe — w drewnie, sitowe — w łyku. Pasma sitowe spotyka się także w rdzeniu wielu łodyg roślin dwuliściennych (Dicotvledones).

Komórki wydzielnicze i tkanka wydzielnicza. Continue reading →

Istnieje pogląd, iż podobne do pływek izogamety są homologiczne z zoosporami, a ich gametangia — z zoosporangiami, tj. filogenetycznie powstały z nich w wyniku przekształcenia. Często jednak już u glonów i grzybów, a jako stałe zjawisko u mszaków i paprotników, wykształcają się gamety niejednakowej wielkości (anizogamia). Istnieje wówczas zawsze większa (makro-) gameta — zazwyczaj obficie zaopatrzona w substancje zapasowe, i mniejsza (mikro-) gameta. Jeżeli makrogameta pozostaje nieruchoma, nazywamy ją komórką jajową (oosfera), a mające zdolność ruchu mikrogamety spermatozoidami (plemnikami); komórka odszukuje komórkę i zapładnia ją (oogarnia). Continue reading →

Narządy rozmnażania, Ięgnie (oogonia), są u pIechowców najczęściej pojedynczymi komórkami; wytwarzają się w nich komórki jajowe pojedynczo lub w większej ilości; natomiast mszaki i paprotniki wykształcają rodnie (archegonia); są to bardzo drobne flaszkowate twory o budowie tkankowej i bardziej złożonej postaci; zawierają one tylko jedną komórkę jajową. Liczne przejścia między izogamią a oogamią u plechowców wskazują wyraźnie, że oogamia filogenetycznie rozwinęła z izogamii. Wobec tego i narządy płciowe oogamicznych plechowców są homologiczne między sobą oraz homologiczne z gametangiami form izogamicznych. W niektórych grupach grzybów zdarza się zresztą także, że akt płciowy polega na kopulacji całych gametangiów (gametangio gamia) albo też zwykłych komórek wegetatywnych (somatogamia). Komórka jajowa, która jest zazwyczaj nieobłoniona, pozostaje w gametangium, w którego ścianie zostaje wykształcony otwór; rzadziej jest ona z niego wyrzucana. Continue reading →

U mszaków i roślin nasiennych oba pokolenia nie są samodzielnymi osobnikami jak u paprotników, gdyż jedno pokolenie pozostaje stale związane z drugim, podobnie jak pasożyt ze swym żywicielem. W tym przypadku dopiero dokładne badania pozwoliły stwierdzić, że tutaj także zachodzi przemiana pokoleń. Tam, gdzie w państwie roślinnym występuje przemiana pokoleń, jest z nią prawie bez wyjątku związana przemiana faz jądrowych (heterofazowaa przemiana pokoleń). Tak np. ulistniony sporofit paproci jest diploidalny (diplofaza, diplont), prothallium paproci natomiast jest haploidalne (haplofaza, haplont). Continue reading →

Miara różnic morfologicznych pomiędzy gatunkami jakiegoś rodzaju, pomiędzy rasami w obrębie gatunku albo pomiędzy gatunkami i rasami jest całkowicie nieokreślona. Istnieje także wiele gatunków nie stanowiących wcale samodzielnych jednostek systematycznych, lecz będących tylko gatunkami zbiorowymi składającymi się z gatunków drobnych (np. w obrębie rodzajów Erophila, Rubus, Rosa, Hierccium, Quercus). Ostre odgraniczenie ich od innych gatunków, tj. od innych takich gatunków zbiorowych, jest często bardzo trudne, a nawet niekiedy prawie niemożliwe. Continue reading →

Ulistniona paproć wytwarza bezpłciowe spory, jest więc sporofitem. Spory wysypują się i każda z nich kiełkuje, jednak nie rozwija się z niej nowa ulistniona roślina paproci, lecz mały plechowaty twór, przedrośle (prothallium), które rozmnaża się płciowo, a więc jest gametofitem. Dopiero zapłodniona komórka jajowa rozwinie się znowu w ulistnioną roślinę paproci. [Jest to sporofit, mający z reguły diploidalną liczbę chromosomów. W tym pokoleniu proces wytwarzania komórek rozrodczych (spor) jest związany z podziałami mejotycznymi; w ich wyniku liczba chromosomów ulega redukcji do połowy. Continue reading →

Przez zapłodnienie powstają tetraploidalne puszki mchu, z których przez regeneracje mogą powstać rośliny tetraploidalne. Podobnie paproci Osmunda i Wood wardia virginica występują obok siebie sporofity di-, i tetraploidalne. Nie ma więc bezpośredniego związku pomiędzy liczbą chromosomów a wykształcaniem się pokoleń i sposobem rozmnażania, jakkolwiek związek taki z reguły istnieje.

Jednym z najważniejszych teoretycznych zagadnień biologii jest historia powstania na naszej ziemi form organicznych, właściwości ich budowy i ich funkcji. Dawniejsza koncepcja iż poszczególne gatunki zostały stworzone samodzielnie i niezależnie jeden od drugiego (teoria stworzenia, teoria stałości), została stopniowo zupełnie wyparta przez teorię descedencji w następstwie pogłębienia naszej wiedzy biologicznej i pod wpływem Darwina. W myśl teorii descendencji organizmy żyjące obecnie rozwinęły się z innych, prościej zbudowanych i żyjących dawniej organizmów. Continue reading →

W praktyce możliwe jest połączenie organizmów, w zależności od stopnia ich podobieństwa, w grupy niższych i wyższych rzędów (gatunki, rodzaje, rodziny, rzędy itd.); grupy te są albo równowartościowe (jak np. gatunki jednego rodzaju, rodzaje w jednej rodzinie), albo też jedne z nich są podporządkowane drugim (rodzaje rodzinie, gatunki rodzajowi). Również wymarłe grupy organizmów dają się włączyć w grupy systematyczne istot obecnie żyjących. Na podstawie tych ważnych faktów można wysnuć wniosek, iż gatunki nie zostały stworzone niezależnie jeden od drugiego, lecz obdarzone Są zdolnością zmienności dziedzicznej. Dzięki temu w wyniku zmian dziedzicznych mogły z pewnego gatunku powstać gatunki nowe, przez większe zmiany dziedziczne z gatunków jakiegoś rodzaju — nowe rodzaje, wreszcie z jakiejś rodziny — nowe rodziny. Continue reading →

Wspolną też cechą wszystkich organizmów jest to, że są one zbudowane z komórek oraz że życie ich jest związane z protoplazmą. Z teorią stworzenia nie zgadza się nadto występowanie w jakiejś grupie poszczególnych cech, których — zgodnie z jej planem budowy — właściwie nie należałoby wcale oczekiwać (np. występowanie spermatozoidów w łagiewce pyłkowej Cycadinae). Liczne homologie i analogie morfologiczne również są trudne do zrozumienia w świetle teorii Stworzenia. Istnieje wiele organów, które mimo całkowicie róznej budowy i odpowiednio róznych funkcji, wykazują jednak osobliwe homologie, tzn. Continue reading →

U rodzaju Scrophularia piąty pręcik istnieje, ale jest zredukowany; u Digitalis brak pręcika zredukowanego; Gratiola ma tylko dwa płodne pręciki, a nadto jeszcze dwa zredukowane; Veronica ma tylko dwa pręciki płodne; u niektórych Calceolaria występują tylko dwa pręciki, które są zredukowane do połowy. Teoria stworzenia nie jest w stanie wyjaśnić zagadki występowania zredukowanych, a więc nieużytecznych „organów”. U niektórych istot żywych obserwuje się sporadyczne pojawianie się pewnej szczególnej cechy, którą można zinterpretować jedynie jako powrót (atawizm) do dawno zanikłych cech, które występowały u przodków. I tak np. w niektórych kwiatach wykształcają się niekiedy pręciki płodne zamiast zredukowanych.Następnym dowodem jest fakt, iż niektóre zarodki są morfologicznie o wiele bardziej zróżnicowane niż wykształcone organizmy (jak u niektórych uwstecznionych istot żywych, np. Continue reading →